Po co zmieniać skoro jest dobrze?
W ubiegłych latach zostało przeprowadzone badanie dotyczące rynku pracy. Wynikało z niego, że 165 tysięcy zatrudnionych spośród 16,3 mln Polaków poszukiwało nowej, lepszej pracy. Badanie pokazuje, że ci, którzy posiadają dobrą pracę, są zadowoleni z otrzymywanych pensji, nie czują potrzeby zmiany miejsca pracy i środowiska zawodowego. Wręcz przeciwnie – nieustannie dbają i zabiegają o etat, który już posiadają. Pokazują tym, że chcą pracować, są zaangażowani i zdeterminowani. Brak chętnych do podjęcia zmiany pracy może wynikać z tego, że obejmując nową posadę zarobki wcale nie będą wyższe, ale – będą wahać się w granicy wynagrodzenia minimalnego.
Jak wygląda sytuacja pracowników czasowych?
Początkowo osoby, które zmieniały miejsca pracy i rozpoczynały ją w nowym miejscu były zatrudnione na czas określony. Przyjmuje się, że pod koniec ubiegłego roku ponad 3,6 mln osób pracowało na umowach terminowych. Wszyscy zatrudnieni na takiego rodzaju umowach znajdowali się w gorszym położeniu niż ci, pracujący w oparciu o umowy nieokreślone. Tak więc, stabilność zatrudnienia odczuwali tylko ci, którzy posiadali stałe umowy o pracę.
Podwyżka? To zostaję!
Wypowiedzenie pracownika, który został zatrudniony na czas nieokreślony, jak również w oparciu o umowę o pracę, zależy przede wszystkim od łącznego okresu zatrudnienia. Przyjmuje się, że maksymalnie może trwać trzy miesiące. Jawne przyznawanie się do tego, że szuka się lepiej płatnej pracy czasami może się na nas negatywnie ‘odbić’. Dlatego częściej pracownicy myślą o ubieganiu się o podwyżkę, która zapewniłaby im większy komfort finansowy oraz zwiększyła intensywność działania na rzecz danego przedsiębiorstwa.