Wiatrak typu holenderskiego pochodzi z XIX wieku, został zbudowany na rzucie ośmioboku, jest obiektem podpiwniczonym, wzniesionym na ceglanej podmurówce. Posiada unikatowe pięcioramienne skrzydło. W 1960 r. został wpisany do krajowego rejestru zabytków. Od roku 1983 znajdował się w rękach prywatnych.
Jak podaje Skarbnica MBP w Tczewie, na początku XX wieku w zabudowaniach sąsiadujących z wiatrakiem działał m.in. punkt sprzedaży produktów mącznych, a także punkt sprzedaży siana, słomy oraz sieczki będący własnością młynarza Waltera Schulza. Wiatrak stanowi pamiątkę po dawnych obiektach młynarskich - jako jedyny przetrwał do czasów współczesnych. Dawniej na terenie Tczewa i na terenach podmiejskich działały dwa inne wiatraki – jeden zlokalizowany był w rejonie obecnego osiedla Suchostrzygi (w okolicy świątyni pw. Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła), drugi zaś znajdował się przy dawnej Szosie Starogardzkiej (obecnie ulica 30 Stycznia).
W latach 60., 70. oraz na początku lat 80.-tych wiatrak zwyczajowo nazywano wiatrakiem harcerskim, swoje harcówki miały tam bowiem lokalne drużyny i szczepy harcerskie, zaś obok w parterowym pawilonie znajdowała się siedziba tczewskiej Komendy Hufca ZHP.
Napisz komentarz
Komentarze